Imagination


Imagination

Nikon D3s, 24-70/2.8N, 24mm, f/2.8, 1/100s, ISO 9000. (click for bigger size)

“จินตนาการของเด็ก” นับเป็นสิ่งมหัศจรรย์มากๆ ลองดูจากที่เห็นในรูปนี่สิ ว่าเราเห็นอะไรบ้าง เราอาจจะเห็นดวงอาทิตย์ เห็นผีเสื้อ เห็นสีสันต่างๆ แต่ที่ผมเห็นมากขึ้นก็คือ เด็กสามารถเขียนให้ทุกอย่างอยู่รวมกันได้ โดยไม่มีการแบ่งแยกว่าอะไรคืออะไร

เด็กเกิดมาเพื่อสันติภาพ ผมเชื่อเช่นนั้น เด็กเป็นมิตรกันได้เร็วโดยไม่ตั้งกำแพงมากมาย เด็กไม่ถือโทษโกรธกัน ยิ้มให้กันก็หาย และยิ้มกันง่ายเหลือเกิน

แต่เมื่อเราโตขึ้น เราเรียนรู้มากเกินไปหรือเปล่า แบ่งแยกมากเกินไปหรือเปล่า ว่า “อะไรเป็นอะไร” จริงอยู่ มันเป็นเรื่องสำคัญ แต่ทำไมเราต้องมองหาแต่สิ่งที่มันต่างกัน มากกว่าหาสิ่งที่เหมือนกันหรือหาสิ่งที่อยู่ด้วยกันได้ บางอย่างมันไม่มีอะไรเกินจินตนาการของเราหรอก หากเราจะจับมันมารวมกัน และไม่แบ่งแยกมัน

ซึ่งเป็นที่น่าเสียดายมากที่เรามักจะเห็นว่า “ความรู้สึกแบบเด็กๆ” นี้มันสูญหายไปตามอายุเมื่อเด็กโตขึ้น ด้วยสาเหตุหลายๆ อย่าง

แทนที่ผู้ใหญ่อย่างเราๆ จะมัวแต่สอนเด็กให้เป็นอย่างตัวเอง … แล้วโตขึ้นมาก็จะก่อแต่ปัญหาแบบที่พวกเราๆ ก่อเอาไว้ทุกวันๆ นี่แหละ …. ลองมองและเรียนรู้สิ่งดีๆ จากเด็กบ้างจะเป็นไรไป … หรืออย่างน้อยๆ ให้เด็กรักษาจินตนาการของเค้าเอาไว้ให้ได้ อย่าไปทำลายเค้าให้เค้าคิดแบบเรา แต่ให้เค้า “มีจินตนาการอย่างมีประสบการณ์” มากขึ้น จะเป็นไปได้ไหม

ป.ล. ขอบคุณพี่ พี่รูฟ (@roofimon) ที่เอื้อเฟื้อสถานที่ในการถ่ายทำนะครับ นี่รูปจินตกรรมฝาผนังใต้บันไดบ้านพี่เค้า โดยผลงาน “น้องณมน” ลูกสาวพี่รูฟ ครับผม ;-)