“มนุษย์” มีวิวัฒนาการมาร่วมกับ “เครื่องมือ” เสมอ เราสร้างเครื่องมือขึ้นมาตามความต้องการ และสุดท้ายเครื่องมือเหล่านั้นก็กลายมาเป็นตัวกำหนดลักษณะการใช้ชีวิตและการทำงานของเรา เห็น Loop กันไปมาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
เหมือนกับคอมพิวเตอร์ โทรศัพท์ โทรศัพท์มือถือ หรือว่าเครื่องมือที่เรียบง่ายกว่านั้นเช่นค้อน ไขควง กรรไกร ช้อนส้อม ฯลฯ
ผมเพิ่งจะมาสังเกตตัวเองว่าลักษณะการถ่ายรูปเปลี่ยนไป ตั้งแต่เปลี่ยนเลนส์ตัวหลักสำหรับการถ่ายรูปแฟน (ตามไปดูรูปใน rawitat.multiply.com เองเด้อ) จากเลนส์ซูม Tamron 17-50mm F2.8 มาเป็นพวกเลนส์ Portrait โดยเฉพาะมากกว่า ก็คือ Nikkor 85mm F1.8 และ Nikkor 105mm F2 DC (แต่ว่ารูปจากสองตัวนี้บน MTP ยังไม่ค่อยมีนะครับ รอรูปเกาะช้างหมดก่อน)
มุมที่เปลี่ยนไป ตำแหน่งยืนที่ต้องเปลี่ยนไป ทำให้ภาพที่ต้องเก็บ และเก็บได้อย่างธรรมชาติ เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง จากเมื่อก่อนที่ใช้ 17-50 ส่วนมากก็เก็บภาพบรรยากาศในการไปเที่ยวได้อย่างดี ออกจะแนวๆ ปนๆ Life นิดๆ เป็น
ถ่ายสถานที่ต่างๆ ที่มีนางแบบ (น้องเกด) อยู่เป็นฉากหน้า
เมื่อเปลี่ยนเลนส์ไปใช้ 85mm/105mm แล้วแนวการถ่ายภาพ (และแน่นอนภาพที่ออกมา) จะกลายเป็น
ถ่ายนางแบบ (น้องเกด) โดยมีสถานที่ต่างๆ เป็นฉากหลัง
หรือว่าบางทีก็แทบจะเป็นการ “ถ่ายนางแบบ” ล้วนๆ เพียวๆ เพราะว่าถูกบังคับด้วย “ธรรมชาติของอุปกรณ์”
ดูๆ แล้วอาจจะคิดว่า “เอ๊ะ แล้วมันต่างกันตรงไหน” ต่างกันชัดเจนมากมายครับ ลองคิดเล่นๆ ดูว่ามันต่างกันขนาดไหน เหมือนกับเราบอกว่า” ไปทำงานแล้วได้เที่ยวเป็นของแถม” กับ “ไปเที่ยวแล้วบังเอิญได้งานเป็นของแถม” เลยแหละ
ไว้อัพรูปอัลบั้มใหม่ๆ จาก D300 กับเลนส์พวกนั้นเมื่อไหร่ ก็คงจะเห็นใน MTP ครับ
You must be logged in to post a comment.