ไม่รู้เป็นอะไร แต่ว่าวันนี้อยากฟังเพลงนี้มากกว่าปกติ……. เป็นเพลงเก่าของวง バンバン ที่ออกมาตั้งแต่ปี 1975 ครับ
いつか君と行った映画がまた来る
授業を抜け出して二人出かけた
悲しい場面では涙ぐんでた
素直な横顔が今も恋しい
雨に破れかけた街角のポスターに
過ぎ去った昔が鮮やかによみがえる
君も見るだろうか「いちご白書」を
二人だけのメモリ どこかでもう一度
僕はぶしょう髭と髪をのばして
学生集会へも時々出かけた
就職が決まって髪を切ってきた時
もう若くないさと君に言い訳したね
君も見るだろうか「いちご白書」を
二人だけのメモリ どこかでもう一度
ประมาณว่า “ความหลังครั้งหนึ่ง” ที่มันน่าจะตายไปแล้ว ถูกฝังไว้ในความทรงจำ แต่ด้วยเหตุการณ์บางอย่าง (ในเพลงนี้คือ “หนังเก่าที่เคยดูด้วยกัน” เอากลับมาฉายใหม่ และบังเอิญได้ดู) ที่มันถูกเรียกให้ฟื้นคืนมามีชีวิตอีกครั้งอย่างชัดเจนทุกฉากทุกขั้นทุกตอน และเธอคนนั้นจะได้ดูหนังเรื่องนั้นด้วยเหมือนกันหรือเปล่า……
อ่านแล้ว…
คิดถึงเวลาเก่าๆ
ตั๋วหนังที่เคยดูด้วยกันยังอยู่ครบเลย เหอะๆ
อ่านแล้วคิดถึงวันเวลาที่ผ่านมาเช่นกัน ถ้าย้อนกลับไปได้ จะทำให้ดีที่สุดทุกวินาที ความทรงจำทุกอย่างมีค่าสำหรับการดำเนินชีวิตต่อไปข้างหน้า อย่าให้มันตายไปกับความหลังเลยค่ะ วันหนึ่งถ้าเรารูสึกว่าเรามีเวลาส่วนตัวของเราจริงๆ และนึกถึงมัน เราจะรู้สึกได้ทั้งแง่ที่มีความสุขและแง่ของบทเรียนที่มีค่าค่ะ