คิดว่าเคยเอาลงไปแล้ว แต่ขี้เกียจค้น คิดว่าเข้ากับบรรยากาศการเมืองตอนนี้ดี เลยขอโพสท์ใหม่ เป็นกลอนไม่กี่บทที่ยังจำขึ้นใจ (จากทั้งหมดเป็นร้อยๆ พันๆ บทที่เคยแต่งไว้)
แต่ละคนก็ล้วนมีความฝัน
แตกต่างกันฝันไปได้ทุกอย่าง
แต่ละคนฝันหาอะไรบ้าง
ก็อยากสร้างฝันนั้นให้มันจริง
ทุกทุกคนฝันหาทุกทุกอย่าง
ไม่มีทางจะเป็นจริงไปทุกสิ่ง
ฝันจะมีดาวนับร้อยให้คอยอิง
ก็ยิ่งเป็นไปไม่ได้ไม่มีทาง
ฝันหารักหาคนมาเข้าใจ
ยิ่งฝันไปยิ่งพาใจให้อ้างว้าง
ฝันนิมิตเป็นลิขิตบอกโชคลาง
จะดีบ้างเลวบ้างคละกันไป
ใครจะฝันหาอะไรช่างใครเขา
ส่วนตัวเราฝันหาเธอยามหลับไหล
ทุกคืนวันฝันหาเธอเสมอไป
เธอ … ประชาธิปไตย … ที่ไกลจริง
กลอนบทนี้แต่งมานานมากแล้ว ตั้งแต่เรียนมัธยมปลาย แต่ว่าไม่ได้เอาไปลงไว้ที่ไหนซักที เพิ่งนึกขึ้นมาได้ เลยเอาลงไว้ที่นี่ก็แล้วกัน
ผมขอไม่พูดถึงคำว่า ประชาธิปไตย ว่าจริงๆ มันหมายถึงอะไรกันแน่นะครับ เพียงแต่สิ่งที่หลายต่อหลายคนอ้างกันว่าเป็นประชาธิปไตยในบ้านเรา ณ ตอนนี้ มันห่างไกลจากคำว่าประชาธิปไตยมากขึ้นทุกวันๆ
You must be logged in to post a comment.