โดนเชิญมาพูดแบบกระชั้่นมาก ฉุกละหุกมาก แต่ว่าก็ทำให้เรามีโอกาสได้ทำ 2 อย่าง คือ
- มาภูเก็ต ถึงจะไม่มีเวลาเที่ยวก็เถอะ ได้เห็นบ้านเมืองบ้าง ได้เห็นโน่นนี่บ้าง เห็นการ recover เมืองจากภาพที่เราเคยเห็นจาก Tsunami tragedy แล้วก็ดูความเป็นไปได้ที่จะมาเที่ยวในอนาคต
- ได้บินสายการบิน low-cost ภายในประเทศครั้งแรก อยากรู้มานานแล้วว่ามันเป็นยังไง
สรุปว่า อืมมม บ้านเมืองเขาสวยดีนะ แถวหาดป่าตองถึงจะแออัดยัดเยียดไปหน่อย แต่ว่าก็ยังดีกว่าพัทยาเยอะ ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่า แต่ว่่าอย่างน้อยก็ยังสะอาดกว่าน่ะแหละ ส่วนแถวมหาวิทยาลัยราชภัฏ นี่ยังกะเป็นคนละโลกกันเลย แถวนั้นเงียบและมืดมากพอควรเลย
ส่วนเรื่องที่ถูกเชิญมาพูดน่ะ พอดีเค้าให้รายละเอียดมาค่อนข้างน้อย หัวข้อมีแค่ “Macintosh” เท่านั้นเอง เราเลยต้องเล่นเกมเดาใจว่าเค้าอยากให้เราพูดเรื่องอะไร สรุปก็เลยพูดหัวข้อที่ว่า “Me, My work, My life, My Mac” ที่เป็นมุมมองของผม ในฐานะ Academic lecturer, Research scientist, และ Software developer ที่บังเอิญ พอดีเป็นผู้ใช้ Mac
รู้สึกว่าเด็กๆ ค่อนข้างจะชอบกันนะ ฮากันตรึม พวกอาจารย์เค้าก็ชอบกันนะ ถามกันหลายคน ว่าถ้าเราพูดเรื่องวิชาการซีเรียสๆ เนี่ย จะสนุกแบบนี้ได้หรือเปล่า อืมมม ก็คงต้องลองเชิญผมมาพูดเรื่องงานวิจัยล่ะนะ ไม่งั้นก็ไม่รู้เหมือนกัน
เท่าที่คุยกับอาจารย์เค้า รู้สึกว่าจะมีอาจารย์คนหนึ่งจบมาจาก MIT เสียด้วยสิ เห็นบอกว่าทำเรื่องเอา remote sensing ไปตรวจวัดค่าต่างๆ ในอากาศ เพื่อเอามาพยากรณ์อากาศ และได้ model ที่แม่นมาก ชักอยากจะรู้เหมือนกันว่าเค้าใช้ model อะไร เพราะว่าเราสนใจเรื่อง Mathematical models ของเรื่องพวกนี้มานานแล้ว และ Weather forecasting นี่ถือเป็น chaotic system ตัวหนึ่งที่น่าสนใจและ classic มากๆ ด้วย
สงสัยคงต้อง e-mail ไปคุยด้วยแฮะ อ่อ แล้วใครอยากจะเชิญผมไปพูด ติดต่อมาได้นะแต่ว่าพักหลังๆ อาจจะยุ่งนิดหน่อย